آئین مستان

نبودی اذیتم کردن
اسیر غربتم کردن
برا لباس پارم بود
غرق خجالتم کردن
منو با دست نشون دادن
تو رو با سنگ نشون کردن
چه با دقت زدن بابا
لبت رو غرق خون کردن
می دونستم پیش خدایی، بابایی
سر رسید آخر این جدایی، بابایی
روی دامنم بخواب لالایی، بابایی
" لالا لالا گلم لالا بابای خوشگلم لالا "
نبودی اذیتم کردن
اسیر غربتم کردن
برا لباس پارم بود
غرق خجالتم کردن
نبودی عمه رو زد زجر
گذاشته اسمشو مرد زجر
جا موندم و تو خوابم از
خجالتم در اومد زجر
بابا ترسیده بودم که
رو خارا پا می گذاشتم
می گفتم با خودم ای کاش
یه شب دیگه عمو داشتم
آخ عمو عباسم کجایی کجایی
داد از این درد بی نوایی نوایی
گریه داره اینجور لالایی، خدایی
" لالا ای غرق خون لالا عموی پهلوون لالا
لالا لالا گلم لالا بابای خوشگلم لالا "
نبودی حقمو خوردن
هی اشکمو در آوردن
عروسکامو یادت هست
بابا به غارتش بردن
نگم واست که تو بازار
چه حرفایی شنیدم من
یتیمی سخته تو غربت
به جون تو بریدم من
بس که دل گیره این جدایی، بابایی
شد رباب از گریم هوایی، بابایی
پا به پام میخونه لالایی، بابایی
" لالایی اصغرم‌ لالا شهید بی سرم‌ لالا
لالا دنیای من لالا بابای بی کفن لالا "
لالا لالا گلم لالا بابای خوشگلم لالا "

موهامو شونه کنید داره میاد بابام

میاد منو ببره میدونه چه قدر تنهام

بیا که خسته شدم بابا فقط تو رو می خوام

نیومدی بال و پرم سوخت
تو کوچه ها موی سرم سوخت

انقده دلتنگ تو بودم

برام دل اهل حرم سوخت

دردای من دوا نمیشه

چشای بسته وا نمیشه

عمه برام غذا آورده

اما اینا برام بابا نمیشه

((شب تا سحر خدا خدا می کنم 
با گریه بابامو صدا می کنم))

ممنون بابا که با این محاسن خونی
یادت نرفته منو اومدی به مهمونی

خیلی خوش اومدی ای ماه شکسته پیشونی

زیر تگرگ تازیونه

تنم مثل برگ خزونه

موهام داره لحظه به لحظه

سفید میشه دونه به دونه

روز و شبم هول و هراسه

پیرُهنم کهنه لباسه

انقدر عوض شدم که جز تو بابا

کسی منو نمی شناسه

شب تا سحر خدا خدا می کنم 
با گریه بابامو صدا می کنم

اومدی اما بغلم نکردی

کاشکی که روی نیزه برنگردی

.

((شب تا سحر خدا خدا می کنم 
با گریه بابامو صدا می کنم))
بابا ببین که چه قدر خسته و بی جونم

بس که گرسنمه از شبی که ویرونم
نشد چیزی بخورم آخه شکسته دندونم

لحظه ای که می خوام بخوابم
یه خاطره میده عذابم

چشامو که روهم میذارم
تو فکر اون بزم شرابم

هر دوی ما خستۀ خسته

زخما رو چهرمون نشسته

تو رو با خیزرون منو با سیلی
دندون هر دومون شکسته

رو دامن منی سر رو نیزه
کاشکی سر منم بره روی نیزه

((شب تا سحر خدا خدا می کنم 
با گریه بابامو صدا می کنم))

وقتی که تو نیستی با اشکام حرف میزنم

با زخم دستام و زخم پام حرف میزنم

با زخم پهلوم و زخم صدام حرف میزنم

هی زخم تن آروم بگیر، هی زخم سر طاقت بیار

هی زخم دل چیزی نمونده تا سحر طاقت بیار

طاقت بیار میاد بابا، طاقت بیار میاد کم کم

طاقت بیار میاره از بهشت مرهم

طاقت بیار رقیه............

وقتی میاد عمه اشکامو پاک می کنه

میخندم آروم شه دردامو خاک می کنم

وقتی تنها میشم ناله غمناک می کنم

ای پای پر از آبله، ای جا مونده از قافله

ای زخم تازیونۀ دست سنان و حرمله

طاقت بیار تموم میشه، مهمون من عموم میشه

این زخما پیش زهرا آبروم میشه

طاقت بیار رقیه............

راستی گفتم بابا با اشکام خندیدن

توی بازار خیلی خواهرهام ترسیدن

کاشکی من میمردم دور سرت رقصیدن

وای طعنه ها کشته مرا، وای خیلی آزار دیدم و

وای گوشوارم گوش یه دختر توی بازار دیدم و

چیزی نمونده از گوشم، چیزی نمونده از گیسوم

مثل مادربزرگ شد، پهلو و بازوم

طاقت دیگه ندارم، بابا بیا کنارم

بابا حسین من الذی ایتمنی....

از اون شبی که تو رفتی من چشام به دره

به عمه میگم بابام میاد منو میبره

تو رفتی و من تنها موندم

منو زدن وقتی جا موندم

عمو که رفت شد قافله آواره

مگه میره داغت از یادم

نبودی از ناقه افتادم

دیگه از اون شب چشمای من تاره

سلام ای زخمی، سلام ای عطشان

سلام عشق من، سلام بابا جان

حسین ای جانم...............

نبودی ببینی لحظه های دلهرمو

یکی بالگد ازم گرفته چادرمو

عمو نبود بازارم بردن

عمو نبود آزارم دادن

کبوترت کنج قفس افتاده

یکی منو اونقدر باسنگ زد

یکی اومد موهامو چنگ زد

ببین رقیه از نفس افتاده

موهات خونی شد، لبت خونی تر

لبم زخمی شد، موهام خاکستر

سلام ای زخمی، سلام ای عطشان

سلام عشق من، سلام بابا جان

حسین ای جانم...............

عمه کجایی که میخوام بابامو

میخوام بهش بگم همه دردامو

بگم چطور منو زدن نامردا

نشون بدم قامت چون زهرامو

من و آتیشِ بین موهام

من و زخم روی بازوهام

میبینی دست به دیوارم من

چون نداره رمق زانوهام

ویرونه شده جای دختر دردونه

ویرونه واسه دخترت مثه زندونه

مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

خبر داری خیلی برات بیتابم

کنج خرابه اومدی مهتابم

منی که جام بوده فقط آغوشت

چند شبه که روی زمین میخوابم

منم و اشک و آه و ناله

صورتم پُر شده از آلاله

تن من گوشۀ ویرونه ست

تن تو گوشۀ گوداله

دلتنگه دخترت با غصه ها میجنگه

دلتنگه بالش زیر سرش از سنگه

مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

با اینکه از نبودنت دلگیرم

با اینکه تنهایی شده تقدیرم

خوش اومدی کنج خرابه بابا

دارم کنار سر تو میمیرم

لبای خونیتو میبوسم

شده لبخند تو افسوسم

تا چشمامو رو هم میذارم

دوباره زجر میشه کابوسم

غم داره منم و یه روسری پاره

غم داره منم و حسرت یک گوشواره

 مَنِ الّذی اَیتمنی ، بابا حسین

خدا مرگم بده چه لبهای پر از خونی
خدا مرگم بده چه موهای پریشونی
خدامرگم بده چه اوضاعی چه مهمونی
نه فرشی و نه چراغونی و نه سر دارم و نه سامونی
به ما سر زدی سرزده اومدی
کو بدنت مگه پرزده اومدی
مگه پر زده اومدی
بابا نگو که کجا بودی

بابا همه جا با ما بودی

بابا زیر دست و پا بودی

بابا بابا بابا
خدا صبرت بده شده ناموست آواره

خدا صبرت بده دخترت بین بازاره
خدا صبرت بده به غارت رفته گوشواره

نمونده گوشی و گوشواره
بگو با عمو شبم تاره

سرتو خاکیه، خاکیه معجرا
منو زدن مثل تک تک دخترا

بابا تو موج بلا بودم

 بابا با نامحرما بودم

بابا من انگشت نما بودم
به ما سر زدی سرزده اومدی
کو بدنت مگه پرزده اومدی
مگه پر زده اومدی
بابا نگو که کجا بودی

بابا همه جا با ما بودی

بابا زیر دست و پا بودی

بابا بابا بابا

 خدا خیرش بده، سر من عمه آزرده

خدا خیرش بده، به جای من کتک خورده 

خدا خیرش بده، روزی صدمرتبه مرده
علم به دوش حرم بوده و توهرکوچه سپرم بوده
حالا مراقب زخمای تازمه

 بیا که لحظه تشییع جنازمه
بابا، چشمم خوب نمیبینه

بابا، سیلی خوردم از کینه
بابا، گوشم خیلی سنگینه

 تار میبینم، سرم سنگینه

عجب دستی داشت، خیر نبینه
بابا پای پر ورمم، دردسر حرمم

عمه میگه خیلی شبیه مادرمم